شعر «وتين»، بقلم وتين شافعي!
وغيابك بالسنين
طال الانتظار
والشوق فى قلبى نار
بكتبلك بدموعى
بتخيلك بعيونى
ازيك ياعيونى
وكيفك فى الفراق
وكيفك فى البعاد
ياعم يا غايب
وحشتنى
وحشنى صوتك وكلامك
لمستك ليا
وحشنى نظره عينيك لعينيا
قالو عليا زمان انى جبل مبتهزش
وانى مبحبش
فصابنى حبك فى وريدى
والجبل اتهد
والقلب اتشد
وأصبحت اسيره لعيونك
فصابنى هجرك فى وتينى
والقلب مات
ومفيش غير ذكريات
لبنت عاشقه
اصبحت متفارقه
وأصبحت متحبش
بعترفلك بكل ضعف انى حبيتك
وحلمت ببيتى يكون بيتك
وبنيت احلامى على كدبك
وصدقتك
قالو بأنك حبيت بعدى
طمنى عليك
يارب تكون مرتاحلها
يارب قلبك يحبها
قولى حضنها بيساع همك
بتكون وقت الوجع امك
يا عم يا هاجرنى
هل بتفتكرنى
ساعات كتير
بكدب واقول انك موحشتنيش
وازاى اقول انك محبتنيش
نظرات الشفقه فى عيونهم بتوجعنى
طب مثلت ليه انك بتحبنى
وانت محبتنيش
وازاى قدرت تعيش
بقلبك القاسى
بعقلك الناسى
بهديلك الشعر
بهديلك روحى
وهدتنى جروحى
ده انا قلبى هاجرنى
ومن يوم فراقنا مخاصمنى
مقتنعش انك مش حاببنى
وكل يوم من الوجع مش بينيمنى
بعترف
انى مبحبش الشعر
كل الحكايه حروف كتبتها
وقت الفراق
وقت الشوق
وقرأتها بدموع
ولقيت الناس بتصقف بصوت مسموع
بيصقفوا على وجعى
وعلى همى
على روحى اللى رايحاله
على واحد كنت محتجاله
وسابنى فى عز احتياجى
بستحلفكم بالله متحبوش
وبقلبكو متتعشموش
ومتثقوش فى ناس فاشوش
ده انا حبى
كان من غلبى
ودفعت التمن قلبى
وصحابى مش جمبى
ولا اهلى كانو سندى
ملخص قصتى
وبحزن انا وحدى
والنص ده عنى
⇻⧫⇹⇹⇹⇹⧫⧪⧫⇹⇹⇹⇹⧫⇺
الكاتبة⇙ وتين شافعي
تعليقات
إرسال تعليق